Poezja

Ot: Lancelot z Jeziora!

Ki: Czego?!

Ot: Wyłaź z tej łazienki!

Ki: Daj mi się w spokoju umyć!

Ot: Siedzisz już tam trzecią godzinę! Mówię ci po raz setny, że rurami nie dopłyniesz do oceanu!

Ki: <otworzył i wyszedł fochnięty>

Ot: No w końcu <weszła do łazienki>

P: <wepchał się>
Ot: Ej! Wypad!

P: Sikać mi się chcę!

Ot: No to dalej.

P: <zamknął drzwi>
Ot: Po coś zamykał?

P: Żeby mnie nie podglądali.

Ot: Rozumiem. Wstydzisz się swojego małego penisa.

P: …

Ot: Sikaj i wypad stąd.

P: Dobra, dobra <sika>

Ot: <spuściła mu klapę na jego członka>
P: AŁA!

Ot: Oj… Wybacz to niechcący.

P: Jak to niechcący?! To było specjalnie!

Ot: Nie wydziwiaj. Idź do kuchni i przyłóż sobie lody.

P: A może ty złagodzisz mi ból?

Ot: Hahahahahahahaha! Nie.

P: Czemu?
Ot: Bo mam taki kaprys, a teraz idź póki jestem miła.

P: <wyszedł>
Ot: No w końcu chwila prywatności <patrzy do wanny i krzyk> Tobi! Co ty tu robisz?!

T: <leży w wannie z fajką i goglami i macha>

Ot: <wyciągnęła go> Kiedyś tu wlazł?!

T: Tobi uczyć się pływać!
Ot: W wannie?

T: Muszla klozetowa być za mała…

Ot: Ok… Czemu nie idziesz do naszego basenu?

T: To my mieć basen?

Ot: Jasne, że tak.

T: <pobiegł>
H: <stoi przy drzwiach> Wysłałaś go na basen?

Ot: Masz z tym jakiś problem?

H: Jest prawie zima. Nie mamy tam wody…

Ot: Tobiemu nie zrobi to żadnej różnicy. <zamyka drzwi>
H: <złapał je> Czekaj.

Ot: Kurna, co? Dajcie mi się w końcu umyć!

H: Dasz całusa?

Ot: Całusa?

H: Tak.

Ot: A gdzie?

H: W usta.

Ot: Wole w policzek.

H: Niech będzie.

Ot: Tak, żebyś poczuł?
H: Jasne.

Ot: Ok. <przywaliła mu z prawego sierpowego>

H: Kurwa!

Ot: <uśmiech i zamknęła się w łazience>

Godzinę później.

Ot: <wychodzi>
H: <siedzi pod drzwiami>

Ot: Jeszcze jednego całusa?
H: Nie… Już mi starczy.

Ot: Nowość. Masochista mówi dość.

H: Serce mi się kraje, kiedy ma luba mnie bije. A ja tak cierpię i cierpię, aż łza z oka płynie.

Ot: Kurwa, Mickiewicz się znalazł…

H: Kto?

Ot: Nikt taki…

H: <złapał ją za rękę> Moja miłości od pierwszego wejrzenia, zostań przy mnie ma ukochana. Chcę mieć cię za żonę za mój kwiatuszek i dzieci pełno jak w ulu pszczółek.

Ot: O_o

Ka: Ej, Romeo! Pain zaraz cie zabije.

H: Za co?
Ka: Za to, że mu perfumy podpieprzyłeś.

H: Ja tylko pożyczyłem jeden.

Ka: Noo, ten najdroższy.

H: Otohi się podoba zapach.

Ot: Ja tam nic nie czuję…

Ka: Ja aż za bardzo… Hidan myłeś się w tym?

H: Nie jestem tobą.

Ka: >_<

Ot: Hidan czemu ty taką prozą odpierdalasz?

H: Książki czytałem.

Ka: Umiesz czytać?

H: Umiem =_=

Ka: Wow.

Ot: Jakie książki?
H: Znalazłem je w piwnicy jak ją sprzątałem.

Ot: A no tak, kazałam ci ją wysprzątać.

H: I dzięki temu mogłem się dokształcić.

Ot: Aha…

H: Nie podoba ci się to co mówię?

Ot: Podoba, podoba…

H: <zadowolony>
P: <wyszedł> Hidan! Czemu ruszyłeś moje perfumy?!

H: Taki miałem kaprys. Masz ich pełno.

P: Ale ci nie pozwoliłem!

H: Nie pałaj do mnie taką nienawiścią, bo ja z biednego rodu jestem. Chciałem by ładną wonią ode mnie pachniało i mą lube tym oczarowało.

P: ...Otohi, na drugi raz nie bij go tak mocno.

Ot: Ale ja nic nie zrobiłam. Zaczął czytać poezję.

P: Poezję? Skąd u niego takie książki?

Ot: Podobno w piwnicy znalazł.

P: Czekaj, czekaj… <myśli> A! Już wiem! To stare książki Konan. Zaniosła je do piwnicy, bo już jej nie były potrzebne.

Ot: Jak widzisz znalazły nowego właściciela. <pokazała na Hidana>
H: Czytanie tego nie jest zabronione >_<

P: No nie, ale nie chce, jak i pewnie inni, żebyś nocami odprawiał jakieś serenady pod oknem Otohi.

Ot: Pain nie strasz…

P: W „Romeo i Julii” tak było.

H: Ta sztuka jest taka piękna i smutna… W końcu to dramat…

P: Nie gadajcie, że on to przeczytał.

Ot: Jak widać przeczytał…

H: Zakończenie tego jest takie niesprawiedliwe.

Ot: Romantyk się znalazł…

H: <otarł łzy>
P: Jesteś pewna, że on się przypadkiem gdzieś nie uderzył? <szept do Otohi>

Ot: Ja go walnęłam jakaś godzinę temu, ale wątpię żeby od tego mu tak odbiło.

H: Nie odbiło mi! <pokazuje książkę Szekspira> Ja to przeczytałem!

Ot: Widzisz Pain? Masz dowód.

P: Właśnie widzę…

H: Ach, jakże cierpię.

Ot: To cierp dalej. Nie wiesz jacy są bohaterowie romantyczni? Wiecznie cierpią.

H: To niesprawiedliwe.

Ot: Ale prawdziwe.

Z: <przyszedł> Ej O_o

P: O co chodzi?

Z: Tobi nauczył się pływać w pustym basenie.

Ot: Wtf?
Z: No pływa sobie żabką po dnie.

Ot: To je Tobi, tego nie ogarniesz…

Z: Zgodzę się. <pobiegł>

H: Otohi ma kochana, piękna i zadbana. Zostań przy mnie wieki, a ja dam ci chmarę dzieci. Zamieszkamy gdzieś na łące z dala od Akatsuki, za lasem i będziemy żyć szczęśliwie razem.

D,S: <przechodzą>

D: Wtf? Hidan co to było?

S: W ogóle co tu się dzieje?

P: <streścił im>

Ot: <patrzy na Hidana>  Hidanie kochany, lecz głupi jak dwa barany. Miłe są twe słowa, ale ja ich nie kminię. Me serce może należy do innego, bo ja wiem, może do Itachiego?

H: Itachi, Itachi ciągle to słyszę… Ale czy ta miłość jest szczera i dobrze robicie? Jego nawet tu nie ma, olewa cie całkowicie. Więc co powiesz na to?

Ot: A ja powiem na to, że Itaś jest w sklepie…

I: <właśnie wrócił z zakupami> Jestem już!

Ka: Cicho! Przeszkadzasz.

I: W czym?
Ka: <streścił mu>

H: <spojrzał na Itachiego, a potem na Otohi>  Ja będę o ciebie walczył ma miłości życia. Nie oddam cię innemu za cenę mego życia!

Ot: Jeszcze jest Pain, rudy jak marchewka, ale także miły i warty mego serca.

P: <zadowolony>
H: Jego także zgładzę i nie dopuszczę do ciebie. Uciekniemy razem jak dwaj kochankowie i weźmiemy ślub cichy ku przyjemności twojej.

D: Sorki, że przeszkadzam, ale czy ktoś to zapisuje?

S: Ja nakręcam.

D: Świetnie. Trzeba to potem do czegoś wykorzystać.

S: Wrzuci się na YouTube.

D: Ale będzie oglądalność.

S: Dokładnie.

D: A jaki damy tytuł?
S: Romeo i Julia w Akatsuki?

D: Dobra.

Ot: Ekhem… Ja wszystko słyszę.

D,S: <głupi uśmiech>

Ot: <spojrzała na Hidana> Dobra Hidan, wstań. Koniec tego cyrku i puść moją rękę.

H: Nie mówisz już tymi pięknymi wierszowanymi słowami?

Ot: Nie, a teraz wstawaj.

H: <wstał smutny>
Ot: A teraz jazda do pokoi i szykować prezenty na Mikołajki. To już niedługo.

H: Wiem co ci podaruję! <pobiegł do pokoju>

I: Niezła sztuka.

Ot: Z zakupami do kuchni.

I: Ok, ok. <poszedł>
Ot: A ty Pain zaceruj sobie spodnie.

P: Co? Znowu?
Ot: Nie moja wina, że jak ci staje to ci materiał w kroku puszcza.

P: Kurde… <poszedł do pokoju>
Ot: A wy mi oddać tą kamerę.

D,S: <zwiali>
Ot: …bez komentarza <poszła do pokoju>

Przepraszam, że nie notki nie było tak długo, ale nie miałam czasu jej napisać X_x Ale zapowiem, że kolejna pojawi się w Mikołajki, więc zapraszam do czytania :3